آی دزد!

خبر رسید که یک دزد ناقلا دیشب

دو قطعه فرش ز اموال ما به یغما برد

 بدون آن که دهد پول یا چکی بکشد

متاع مورد درخواست را  ، مهیـا برد

چگونه از سر دیوار رفت ؟  خود داند

و یا  چطور ، ز دیوار ،  فرش بالا برد!

خداش خیر دهد ، دزد خیر مندی بود

 به زحمت آمد و یک جفت فرش تنها برد

اگر به خانه ی خود برد و زیر پا انداخت

 بر او حلال  ،  که حلاّل یک معما برد

اگر نیاز به آن فرش داشت ،  چاره نداشت

چرا دهید به او ناسزا که بیجا برد  ؟

برای خانه ، پی فرش تازه ای می گشت

چو دید خانه ی ما فرش دارد  از ما برد

به بنده ربط ندارد چگونه آمد و رفت

 ولی همین که ازین دام جست زیبا برد  

 به فرش فکر مکن ، حال دزد را دریاب

 نه دزد زاد ز مادر ،  نه ارث ِ بابا برد

ببین مسیر خطا را به او چه کس آموخت

چگونـه راه بـه ژرفـای تیـرگی هـا بـرد

بنای ِ  فطرت انسان نهاده بر پاکیست

به تیرگی ، دل پاکیزه با چه سودا برد

دلیل دزدی او هر چه هست پیدا نیست

به سادگی نتوان پی به این معما برد

هر آن چه یافت از این روزگار رعنا یافت ! 

هر آنچه برد ازین عصر بی مسما برد !

دعـا کنیم کـه  بیمـاریش عـلاج شود

که در معالجه ی فرش ، درد سر ها برد

محمد روحانی ( نجوا کاشانی )